اعتیاد

سلام .

ما انسانها در تمام مسائل و عمل ها گرایش به اعتیاد داریم . مثلا اعتیاد به پیاده روی ، به غمگین بودن ، به شاد بودن ، به درس خواندن ، به نمره ی 10 گرفتن ، به فکر کردن ، به کتاب خواندن ، به هر چیزی که فکرش را بکنید ، و اگر روزی این اعتیاد را ترک کنیم دچار مشکل میشیم .اونوقت به خودمون میگیم من چرا اینجوری شدم ؟ یا عادت داریم هر شب کسی با ما تماس بگیره یا نشانی از بودنش را ارسال کند و وقتی خبری نشد ، به دنبال یک مورد می گردیم که ذهنمان را درگیرش کنیم . و دوباره روز از نو ، روزی از نو ... اعتیاد به گوشه گیری ، اعتیاد به آنی بودن که دیگر نیستیم . در کل همیشه گرفتاریم . امان از دست این انسان همیشه گرفتار ... و اگر این انسان دچار باشد که دیگر تمام روز سعی می کند ذهنش را گرفتار مسئله ای کند .

> تصمیم گرفتن برای آینده کار مشکلیه ، و اگر این تصمیم به تمام زندگی از این به بعدت سایه دوانده باشد که دیگر (باز هم) هیچ . این تصمیم از آن بازی ها و کنجکاوی های دوران قبل از الانت نیست که بگویی اگر شد که شد و اگر نشد که اشکال ندارد ! من هنوز زمان برای تصمیم گیری دارم . روزگار سختیه برای تویی که باید برای زندگی ات تصمیم بگیری . چه این تصمیم برای یک بله گفتن باشد به معنی آغاز نصف تمام رویاها و مشغولی هایت و یا برای آغاز یک کار که شخصیت و زندگی و حتی همان بله گفتن را تحت حیطه خود میگیرد . امان از این روزها که به هر جایت فشار می آورد . مغزت خونریزی می کند و چشمانت قرمز می شوند و درد کمرت اوت می کند و تمام اینها در انتها به دیدن یک مستند از گرفتار شدن "ماهی های غول پیکر" ختم می شود . . . دلت ماهیگیری می خواهد که آن هم وابسته به آینده ات می شود که هنوز در "الف" ابتدایش مانده ای .

حرف ها تلنبار شده اند روی دلت ، دلت ؟ دیگر روزگار سلطنت دل هم گذشته . داری با خودت کلنجار میری که دل را فعلا تعطیل کنی و مغز را پادشاه بی چون و چرای زندگی ات کنی . کدام مغز ؟ مغزی که دلگیر است از روزهای گذشته که عمری را بی بهانه در زندانی خود ساخته خفه اش کرده بودی . حال میان این همه "مسئله" تو برای قدم زدن به دل پیاده رو میزنی و سر از یک کافی نت در می آوری !!! که خواننده اش دوستان نزدیکت هستند و می توانی با یک پیام از روزگارت برایشان بگویی ...

این هم اعتیاد است . چه دور باطلی شده این روزها ...