عکس نوشته های من
من اناری را می کنم دانه،به دل می گویم،خوب بود این مردم دانه های دلشان پیدا بودعکس نوشته های من
من اناری را می کنم دانه،به دل می گویم،خوب بود این مردم دانه های دلشان پیدا بودننه شیرازی
رفتم شیراز و برگشتم .
یک سفر ۳ روزه ... از بودن با حسین و دوستان لذت بردم . البته کار هم یک نوع تفریح حساب میشه . متاسفانه فقط وقت کردم برم دیدن حافظ . سعدی رخصت نداد .
و یه سعادت دیگه هم داشتم که باز دوباره تونستم ننه شیرازی را ببینم . پیرزنی که واقعا دوستش دارم . شاید دلیل سفرم ۵۰ درصد حسین بود - ۵۰ در صد ننه شیرازی .
لقب ننه شیرازی را پارسال وقتی برای اولین بار داخل نمایشگاه دیدیمش بهش دادیم . از اون موقع تا الان گاه گاهی ارتباط تلفنی داریم . هر موقع زنگ میزنه واقعا ذوق زده میشم . آخه یه آدم چقدر می تونه اینطوری باشه ؟؟؟
خوب اگر دعاهای ننه شیرازی درگیر بشه من یا تهران قبول میشم یا شیراز .
خلاصه حرف اینجاست که هنوز هستند چنین آدم هایی ... .
چه کنیم ؟
ما در این شهر غریبیم عزیزان چه کنیم
یـــک گــــل به گلستانی نداریم چه کنیم
طی شود این ایـــام رفقا بد به حــال مــا
حـــال گذران ایــــام هـم نداریم چه کنیم
امــید گـــل سرخ ز نسیم سحـری نیست
نازک خیالیم که خریدار نداریم چه کنیم
ز سر کوی عشاق شقایقی نالـــــه کنان
برگ گلی به کوی خیالات نداریم چه کنیم
دست ها همه آغشته به خون از لب جانان
دستی به گیسوی نگاری نداریم چه کنیم
می رسد این ایام شایق چه غمی ؟
گفت : طاقت هجران نداریم چه کنیم
تصور کنید :داخل اتوبوس هستید . ۴ تا زن با ۳ تا بچه که برای یکیشون بود نشسته باشن جلوی شما . زن ها گویا رفته بودن تهران خرید . بچه ها نق نقو . خانم ها به عنوان الگوی بچه ها فوق العاده ساکت (ارواح ... شون) . پشت سرتون دوتا دوست هم مدرسه ای نشستن که اتفاقی همدیگه را داخل اتوبوس دیدن . و تا خود ساوه بلند بلند خاطرات دوران مدرسه را تعریف می کنن . مثلا : ناظم گفت برو موهاتو بزن ، من نزدم . گفت برو گمشو خونتون . منم رفتم خونه 3 روز مدرسه نرفتم . آخرش زنگ زدن خونمون گفتن ببخشید (ایضا ارواح ... شما و ناظمتون هم ).
خانم جلویی برگشت نگاه کرد . من تا درگیر رنگ چشم هاش بودم گفت موبایل داری ؟
بله خانم بفرما . بعد از اینکه تماسش تموم شد . برگشت گفت بفرما . فقط زنگ خورد بدی به خودم هااااااا (شما به خاطر چشم هاتون ارواح ...تون را خطاب قرار نمی دهیم )
این شعر را داخل اتوبوس تهران - ساوه نوشتم . که هنوز جای کار داره ولی دلم نیومد شعر خام را داخل وبلاگ ننویسم .
واقعا نازه
1-ساعت نزدیک ۲ ظهر بود که درس را تعطیل کردم و به بهونه نهار و استراحت نشستم پای تلویزیون . گشتم و گشتم تا باز رسیدم به manoto1 ... خلاصه اینکه برنامه مورد نظر بهترین موتور سیکلت ها بود . از 10 شروع کرد به معرفی .
شماره 10 : خیلی موتور خوبیه . راحت . سرعتش در زمان خودش یک انقلاب بود . و همچنین خیلی سکسی ... ها ؟ یه نگاه انداختم به اطرافم و بعد از اینکه مطمئن شدم کسی نیست با دقت نگاه کردم ... نگاه کردم ... نگاه کردم ... خدای من کجای این موتور می تونه سکسی باشه ؟؟؟؟
خانم و یا آقای گوینده رسید به شماره 5 ...
و حالا عشق ایتالیایی ها هم اینجاست : وسپا .... واوووو دیگه الان این من هستم که میگم این سکسی ترین موتور دنیاست . و البته موتور خانواده . به قول خانمی که در ایتالیا یکی از این موتور ها را داشت : باسن نازی داره (لعنت به دقتشون با این حس زیباشناسی شون)
2- حدود 7 سالم بود .عید طبق رسوم هر ساله رفته بودیم بندرعباس . اون موقع دنیای میکرو و آتاری بود . فیلم دو لبه و سه لبه و 24 لبه . ولی اون سال چشم من یه ماشین پلیس را گرفته بود که اژیر می کشید و می چرخید . دوتا باتری بزرگ و دوتا قلمی می خورد . وقتی خریدنش برام دیوونه اش شدم مثل یک قطعه کم یاب ازش نگهداری می کردم .
و حالا بعد از سالها هنوز هم ازش نگهداری می کنم . فقط کمی رنگش زرد شده .
گرفتار
شب فراق که داند که تا سحر چند است ؟
مگر کسی که به زندان عشق در بند است
نعمتی ست عاشقی که باید قدر دانست .
و وصال یعنی سوختن ، یکی شدن و خوش به حال آنان که عاشقانه می سوزند .
.
.
.
ولی باید بگم شما عاشق نشده اید بلکه گرفتار اجبار انسانیت خود شده اید .
پیشنهاد فیلم : اتوبوسی به نام هوس
آخدا
همه بیرون نشسته بودن . خیلی ها بالای مزار عزیزانشون جوشن کبیر می خوندن . هی گشتم . گشتم گشتم ولی دلم رضایت نمی داد که این شب ها را همینطوری هدر بدم . رفتم غاطی جمعیت و نشستم روبه روی امامزاده و جوشن کبیر خوندم . تموم که شد باز دیدم دلم رضایت نمیده . پاشدم کفش ها را پرت کردم یه گوشه ای و رفتم کنار مزار امامزاده نشستم ... خلوت بود . البته جای بزرگی هم نبود ولی میشد دو رکعت نماز خوند . نور سبزش حسابی دلمو نرم کرده بود . و ذوقی وجودم را گرفته بود که خیلی وقت پیش آرزویش را داشتم .
کسی نبود که با هم بیایم . تنها بودم . به میل خودم . به ذوق خودم . همونطور که دوست داشتم .
کاش می شد جلوی امامزاده رقص باله را تمرین کنم . دل به فرارها و نشستن ها و ترس ها بدهم . و بگردم ... بگردم ... بگردم تا سرم گیج بره و بیفتم توی آغوش خدا . سرمو بزارم روی زانوهاش و بخوابم .
ها آخدا ... یه خرده صبور باش . ما تازه رسیدیم . خواب به چشممون نیومده هاااااا. بزار بخوابیم آخدا... بزار بخوابیم آخدا ...