تو باور کن

طعم تلخ قهوه

با دو قاشق شکر

و بوی مطبوع آسودگی در یک کافه

می شود الان من

_____________
زندگی مثل یک کره می ماند که تماما پله است و تو همیشه فکر می کنی از ان دیگری بالاتری در حالی که او نیز فکر می کند . تو از آن سو رفته ای و آن از این سو . حال کار جبر است که چشم در چشم شده اید . ت وبر زبان می آوری و او نه ، شاید او بر زبان آورد و تو نه . معیار بلندی چیست ؟ وقتی هر دو به یکسان از هسته زمین فاصله دارید !!!

_____________

خندیدی

          و من بافتم

                       و آتش کشیدم

خاکستر شد

               و رفت

                    خیال عاشقانه ام

____________

تغییر

       تکامل

              تردید

                     ترس

در گیر "ت"های زیادی هستم

و گفتم "تو"

تو را

      تو را دوست

.

.

.

      دارد

تعلیق

زمان خوبی نیست رفیق . هجوم افکار و عقده های چند هزار ساله .... 

بگذریم رفیق . به هر چیزی که فکر می کنم در نهایت به یک نقطه می رسم و آن هم این است که زمان رفتن است . گویا در آن سو سرنوشتی دیگر مرا انتظار می کشد . یک جهش ، یک تکان ، یک آب سرد می تواند من را پرواز دهد . من تشنه ی پروازم .  

مدتی وبلاگ را به حالت تعلیق بردم و ایضا عشق را ، نوشتن را ، احساس را و همه ی آنهایی را که خود به خود تحمیل می کنیم .  

باز هم وبلاگ به حالت تعلیق خود ادامه می دهد ... .

غریب

جنگ بر سر خدا بود  

                  و خداوند چه غریبانه  

                                 بر مزار کشته ها اشک می ریخت ...