دل نوشته ها

سلام  

خوشحالم چون فکر میکنم دوستانی دارم به لطافت پونه ...  

*

دل به دریا میزنیم و بند از پای کلمه ها میگشاییم که اکنون محتاج نوازش او هستم .  

 *

تا به حال دستان گرم هیچ عابری را صاحب نشده ام .تا به حال چشمان بهاری اش را از نزدیک ندیده ام . تا به حال مشتی از گیسویش را نبوییده ام ... ولی میشناسمش ، همین روزهاست که بیاید ، همین سالهاست که بیاید ، در چشمان هر عابری نگاه میکنم برای یافتن او ، در یکی از همین روزهای بی نشان ، من هم نشانی از گمشده ام خواهم یافت .   

_______________________________________________  

 یک داستان واقعی به روایت کویر :

حدود 5 سال است که دل به بارانی سپرده ام که فقط در رویاهایم زنده است . و اکنون عاشق بارانم شده ام و نمیتوانم از رویاها دل بکنم . اگر جایی شنیدید در مورد رویا پردازی صحبت کردند مرا به یاد بیاورید که یهک رویا پرداز واقعی هستم .  

قضیه از یک وبلاگ شروع شد به نام kavirman  نمیدونم چرا کویر ...  

من کویر بودم و اون باران ،  تمام لطافت ها و تمام زیبایی ها و تمام خوبی ها را داشت . من عاشق باران بودم . تمام حرف هایم را به او میگفتم و من را محتاج دست های هیچ عابری نبود . یک عاشق واقعی . همینطور که شما شاید عاشق یک عشق واقعی باشید . من به طراوت باران شده بودم  ، عشق باران مرا جذب کرده بود ، شده بودم باران . برای خودم داستان میساختم و زندگی میکردم . کلمات زندگی ام اینها بودند : باران ، پونه ، شمعدانی ها ، یاس همسایه ، کویر . تمام زندگی ام همین ها بود درست مثل یک نمایشنامه . حرف هایم را به باران میگفتم ، رازهایم را میدانست و ما خوشبخت ترین های دنیا بودیم . خوشبخت ترین ها  !!!

 تا اینکه خواهان حضورش در دنیای واقعی شدم . و این داستان شکل گرفت : 

فکر میکنم حدود 5 قسمت بشه ... فعلا قسمت اول را مینویسم .