عکس نوشته های من

من اناری را می کنم دانه،به دل می گویم،خوب بود این مردم دانه های دلشان پیدا بود

عکس نوشته های من

من اناری را می کنم دانه،به دل می گویم،خوب بود این مردم دانه های دلشان پیدا بود

پیراهنم را بگرفت

به قول دوستان که تریپ منو سوژه کردن : دستمان به نوشتن می رود . 

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
 

آغاز خنده ای بودی  

      نگاهت دلم را دزدید  

            درنوشتن قاف عشقت مانده بودم   

                                که کسی از دور خندید 

 

چشم بر زمین دوختم  

           او پیوسته میخندید  

                 زیر لب آب میشدم از خجالت  

                       مهرت ، پیراهن دلم را گرفته بود 

 

من سکوت کرده بودم  

       تو بلند میخندیدی  

              عشقت بلند خندید

                 و من برای شما ، باران طلب کردم  . 

 

  

نظرات 2 + ارسال نظر
م.ازاد پنج‌شنبه 18 آذر 1389 ساعت 12:58

همچنان اول...
ماشالا...دستتون دیگه خیلی به نوشتن میره...براووو...براووو..
این شعره ..یکم غمناک بود..
برای عشق باید بلند خندید...فارغ از هر صدای خنده دگر...

پاییز پنج‌شنبه 18 آذر 1389 ساعت 20:43

باز هم نوشته های گرم ...
ولی من فکر میکنم این بار کاملا شاد شده ....چون با اینکه همیشه از دور نظاره گر بارانه ..اما ارزوش خنده بارانه...
به نظر من خنده عشق حتی اگر غمگین.. زیبا وزندگی بخش باید باشه..نیمدونم....

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد