آب و آتش

 روز بیست و هفتم  

نازنین بگذار ادامه دهیم .  

واقعا برایت مهم نیست که تو پایان انتظار کسی هستی ؟ برایت مهم نیست که شخصی سالها آرزوی دیدن تو را داشته ؟ شخصی سالها در نمازش تو را طلب می کرده و خیلی چیزهای دیگر !!! 

مگر می شود ؟؟؟  

روزگار غریبی داریم . یکی تمامی هستی اش را به نام دیگری می زند و او می ماند  که آیا واقعا دوستش دارد ؟    

نازنین ، این رسم سرزمین های دور است .در فکر چه رفته ای ؟  در میان ما همه یکدیگر را می فهمند .  

در وصل هم ز عشق تو ای گل در آتشم  

                                                          عاشق نمی شوی که ببینی چه می کشم   

با عقل  آب عشق به یک جوی نمی شود 

                                                          بیچاره من که  ساخته  از  آب  و  آتشم