باران و من

صبح از صدای مرغ عشق ها یکی کم شد . نمی دونم چه هیزم تری به دوشنبه فروختم که اینطوری گریبانم را گرفته .  

عصر باران بارید ،به یک فنجان شکلات داغ خودم را مهمان کردم . چه لذتی بالاتر از خوردن شکلات داغ در کنار باران . خداوند خنده اش گرفته بود . هرچه کرد جدی باشد و به روی خود نیاورد نشد . ریسه می رفت میان عشق بازی گل و باران .   ریسه می رفت . 

پ.ن   

خواهم سرود:

"شعر منم 

که چون غزالی از غزل رفتنت به کوه می زند  "   

و

" قافیه را ، با هرچه با تو بود ردیف کردم   

رفتی و از بودنت با همه تعریف کردم  "