عکس نوشته های من

من اناری را می کنم دانه،به دل می گویم،خوب بود این مردم دانه های دلشان پیدا بود

عکس نوشته های من

من اناری را می کنم دانه،به دل می گویم،خوب بود این مردم دانه های دلشان پیدا بود

غم

گرفتـــــه  مـــرا غم  در  آغــــوش   

                                               ســــــلامتی  گفتـــــمُ   گفت  :  نوش  

زهر تلخیـــــــست  این  ایــــام  ما  

                                               بــــه  نیم  پیاله  هـــم  می برد  هوش  

خون جــــگر می بریم بر ســـر دل  

                                               که  ز خم  دل  شــــاید  خورد  جوش  

ز هرچــه خون و تلخیست خوردیم  

                                               مانده غم فراق که آن هم می رسد بوش  

ببخش ای غــــــم   طفلک دلــــم را  

                                              کـــه غرق نــــا امیدی  دیدمـــــش دوش  

 

                      شــــایق چه شد آن رویــــــای شیرین  

                      که با فکرش غم می رفت    از هوش  

 

 

 برام یک بلوز خریدن که روش نوشته عشق من - وطن من - خانه ی من . که اصلا حال نکردم . این مملکت نه عشق داره و نه شعار وطن وطن سرش میشه . تا وقتی دانشجوهاش همت نمی کنن که پاکت شیری را که خورده را از روی میز کتابخونه برداره و بندازه سطل آشغال - مانده ی غذایی را که خورده را بندازه سطل آشغال - رانی ۶۰۰ تومانی را نده ۱۰۰۰ - بی خودی تو تاکسی نچرخونه که کرایه بیشتر بگیره - تو کتابخونه نخوابن و تو مصلا نمایشگاه کتاب نذارن و تو دانشگاه نماز جمعه نخونن و ... . این مملکت دیگه به درد خوندن شعرهای میهنی و شعارهای آن چنانی نمی خوره . همون بهتر که چنین کسانی بر این مملکت حکومت کنن . (غذر خواهی بابت این همه تنفر- ولی جای چنین حسی واقعا خالی بود ) 

 

داشت یادم می رفت حکایت کفتر ها را بگم :  

رفیق خیلی غم داره . نمیگذره . وقتی تنها کفتر عشقیت خال آسمون باشه و تو این پایین - سر به هوا - واستاده باشی کیفشو بکنی . یهو همسایه کفترهای شکارش را پر بده واسه همون یه عشقی که خال شده . هی بشینی - بلند بشی - خدا خدا بکنی که نره . که بمونه . قول میدی تا رسید شا پرهاشو بزنی بندازی کف بوم . ولی تا بجنبی دیگه کفتر تو نیست . دیگه عشقی تو نیست . دیگه برات خال نمیشه . دیگه سر به هوا بودن معنی نداره .  همه تو گذر بهت می خندن که چی ؟ رفیق شده بوم باز . دیگه سرش بالا نیست . خیلی مرد باشی نگاهت رو بوم می مونه که یه روز یه عشقی پر بدی و باز چشات بیفته به آسمون .  

پ.ن ۲ : بارش اولین برف ۱۳۹۰ مبارک .

پ.ن ۱ : دیر زمانیست که کسی ره به حال خرابم نمی برد .

نظرات 4 + ارسال نظر
محمد داروغه زاده شنبه 21 آبان 1390 ساعت 16:48

سلام وحید جون
خیلی خوشحالم که دوباره میبینمت
شاید منو نشناسی
بیا فیسبوک منو میبینی
اگه نتونستی بهم ایمیل بزن
دوست دارم بیشتر باهم باشیم

سلام . خیلی هم خوب شما را یادمه . چشم . میرسیم خدمتتون

احسان شنبه 21 آبان 1390 ساعت 23:24

سلام دادا.حال کردم با این پاراگراف اولت.جدیدا برنامه برا زندگیم تعریف کردم.چه حالی میده.یه مقصد بزرگ دارم.با حالیش میدونی چیه؟مقصد مقصده منه.خود خودم.محتاج هیچ کسی هم نیستم.فقط به خودم ربط داره.هیچ کفتری هم توش نیست که کسی بخواد بره سراغش.برف شما هم مبارک باشه

سلام
چه حالی میده برنامه بلند مدت داشتن . امروز برای یک لحظه به داشتن یه زندگی با برنامه بلند مدت فکر کردم . خیلی خوب بود .

مسعود یکشنبه 22 آبان 1390 ساعت 01:44 http://hamekasi.blogfa.com/

داشی در این پست شما گل کاشتی
بسیار زیبا قلم زدی
جوهرتیم عشقی
...............................
ضمنا من خوب میشناسمت محمد جون
راهنمایی : کلیپ درست کردیم تو نرکده

سلام داش مسعود . آقا منور کردید . یعنی منور زدید . جوهرتیم مرد (همون کار معنی میده دیگه؟؟؟ )

مونا شنبه 8 بهمن 1390 ساعت 14:36

حکایت کفتره رو خود شما نوشتید. اگه آره واقعا عالی بود اگرم نه ممنون که اونو با ما شریک کردید.

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد