انتظار

تقریبا تمام دوستان نزدیکم حداقل یکبار بهم گفته اند : فکر میکنم عاشق شدم .بعضی هاشون خجالتی بودن و بعد از گفتنش لکنت زبون می گرفتند و بعضی هاشون ...نه . مثل یک فاتح که بر کشته ها ایستاده تو چشم هام نگاه می کردند و می گفتند .  

اون روز _ در واقع شب شده بود دیگه _ خیلی خسته بودم . وقتی روزها خیلی بخندم و شاد باشم خودم میدونم که شب های سختی را خواهم داشت . داشتم از غصه می ترکیدم .  حتما می پرسی غصه ی چی ؟ نمی دونم . باور کن نمی دونم .  

بهم گفت عاشق شده . به همین کوتاهی و به همین سرعت عکسش را که زمینه ی صفحه ی موبایلش بود نشونم داد . گفت : از بچگی خانواده هامون با هم دوست بودن ما هم همینطور . بزرگ که بشی تمام دوست داشتن های کودکی ات میشه علاقه ات . مثل الان که دلمون ضعف میره برای بابالنگ دراز ، چوبین ، مدرسه موش ها ... .

به خودم گفتم : باز یکی دیگه سفره ی دلش را باز کرده تا از عشق و مصیبت هاش برام بگه . گفت یک سری مشکلات دارند و نظر منو می خواد تا کمکش کنم .  

اولین جمله ای که همیشه به این رفقا میگم اینه : پس فلانی ما هم دچار شده !!!!   

در کمترین زمان ممکن تونستم حرف هام را جمع و جور کنم و خودم را ببرم تو فکر ... الان که دارم این نوشته را می نویسم ناراحتم که چرا بیشتر باهاش حرف نزدم . شاید واقعا نیاز داشت . مثل خودم که زمانی نیاز داشتم ولی گوش شنوایی نبود .  

انگشت شمار دوستانی دارم که هنوز نیامدن بهم بگن : فکر می کنم عاشق شدم .  

زمانی باز دوباره میان سراغم . با چشم هایی که حرف می زنند و صدایی که فقط گریه نمی کند . باز شروع می شوم : عاشق می شوی که زندگی کنی . زندگی نکن تا عاشق شوی . افسار زندگی را بگیر دستت . این فقط یه اتفاق ساده ست که برای خیلی بزرگ تر ها خنده دارترین اتفاق می تونه باشه . حتی برای سال های بعد خودت ، که حتما خواهی خندید به این حالت ...   

اونقدر میگم که خودم احساس میکنم خودم دارم دروغ ها را باور میکنم  .  .  . 

فکر می کنم " لذت انتظار " اولین و آخرین حرف عشق میتونه باشه . انتظار گفتن :دوستت دارم. انتظار پیدا شدن لباس دست بافش در میان درختان یک دست سپید پارک . انتظار ... انتظار ... انتظار... و در نهایت انتظار گفتن سه حرف : " بر و " .