چند قطعه از شمس لنگرودی :
سپاسگزارم درخت گلابی
که به شکل دلم در آمدی
چه تنها بودم
***
در اشتیاق گلی که نچیده ام
می لرزم
***
برای ستایش تو
همین کلمات روزمره کافی است
همین که کجا مروی ، دلتنگم .
برای ستایش تو
همین گل و سنگریزه کافی است
تا از تو بتی بسازم .