حق با شماست

آیا حق با من است ؟

این سوالیه که بارها بهش فکر کردم . یک بار از طریق وبلاگ مهرنوش .... یک بار هم توسط نظر هاله و یک بار هم به عنوان یکی از هزارمین درگیری های ذهنی خودم . بالاخره وقتی چند بار یک سوال مطرح میشه آدم به فکر فرو میره که واقعا خبریه ؟؟؟

اما جواب های من :

بله من احساس میکنم دائما دارم فکر میکنم که حق با من است . ولی نمیدونم واقعاهست یا نه ...اصلا حقی در میان هست که بشه اونو تقسیم کرد ؟ ما داریم چی را تقسیم میکنیم ؟ حق را چه کسی تعریف کرده ؟ معلومه که خودمون ساختیمش . من میگم : اون گل زیباست و چون من نفر اول بودم که دیدمش و یا گفتم زیباست ، پس حق با منه ... . به همین سادگی . بعد یکی میاد گل را می چینه و من شعر میگم که حق من را چیدند ... در حالی که حق با صاحب باغچه بوده که گل های وحشی در باغش روئیده اند پس گل ها برای اون هستند . و یا چه بسا کسی زودتر از من گل را دیده و گفته چه بسیار زیباست . و یا اوضاع از این بدتر هم میتونه باشه که کسی شبانه میامده و به گل آب می داده و می رفته ...

خیلی ولی ها و اما ها و شاید ها میتونه باشه . ولی اگر شما برای گلی ننوشته باشید و یا نخوانده باشید پس حقی درمیان نیست که با شما باشد یا نباشد . اون فقط یک نوشته است که  شکلک آدم هایی را در می آورد که حق با آنها است .

پ.ن: اون شعر "شیرین شیرین " یادتونه ؟ اونو به همراه یکی از دوستان داریم آهنگسازی میکنیم . تا اینجا که خوب بوده فقط مونده یکی که بتونه بخونه .